Voor Kurt Stallaert is het leven gewoon een aaneenschakeling van observaties. Zolang er ontmoetingen zijn, is er inspiratie, en zolang hij menselijke connecties voelt blijft hij gaan. Zijn werk is doordrongen van herinneringen, beelden of momentjes uit zijn jeugd. Er sluipen ook voortdurend discrete verwijzingen naar sociale wantoestanden in zijn vaak glamoureuze en modieuze decors, details voorbehouden voor de goede verstaander.

Zoals een componist legt hij laag op laag; iets meer, iets minder, meer evenwicht of juist meer ongemak. Niet tot hij iets ziet, maar tot hij iets voelt. Van een camera verwacht hij niet minder van te voelen wat hij voelt, op het exacte tijdstip dat hij het voelt. Maar wat een camera nooit kan corrigeren, is het gebrek aan chemie op een set. Is die magische band er niet, is er geen foto.

Kurt is een ambachtsman, geen huurling. Voor commerciële opdrachten werkt hij niet anders dan voor zijn kunstprojecten. Ook in vrijwillig werk voor goede doelen zet hij zijn volle talent in. © Luca

Photo: © De Tijd